Vanochtend liep ik in het Arnhemse Meinderswijk langs het water. En ik voel dan altijd dat er iets met mij gebeurd, bij het water. Ik word kalmer, zachter, ik grond en ik kom tot mij zelf.

Ik besef en voel dan weer dat ik natuur ben. Dat het water buiten mij, mijn water beweegt. Ik herinner mij de de documentaire “The secret of the water”. Hierin wordt uitgelegd dat water de informatie van de omgeving in ons opneemt.

Als mens bestaan wij voor 80% uit water. Zo logisch dan toch dat ik reageer om mijn omgeving. En op het water…. en als je door redeneert ook op het water van andere mensen.

Natuur zo onmisbaar voor de mens.

Anderhalf jaar geleden, toen ik nog op Ibiza woonde, schreef ik deze “brief” aan de Oceaan. Het is in het Engels en ik deel het graag met je.

Hallo, jij daar, stop eens. :-) Wat denk je ervan om je zintuigen wat meer te gebruiken in plaats van je hoofd.
Voel, zie, proef, ruik en val in de omarming van het moment. En laat je verbazen door haar schoonheid.
Hoe subtieler en vaker jij je zintuigen gebruikt. Hoe groter de expansie van de verwondering en de dankbaarheid voor wat er is. Het is kwestie van oefening, conditie opbouwen, en in die goede conditie ga jij je dankbaarder voelen. Gelukkiger. Dan is het leven een cadeau, want jij hebt de magie van het moment ontdekt.